یک لحظه تامل

دوست معلولی که دو دست نداشت این چنین می گفت: من خدا را شاکرم از آنجهت که تمام مردم کوچه و خیابان با دیدنم می گویند خدایا هزاران بار شکر که دو دست توانا داریم.